Waarom ik dacht dat ik hier nooit meer terug wilde komen

Gepubliceerd op 13 juni 2025 om 07:11

Wat als je hier niet bent omdat je iets moet leren, maar omdat je bewustzijn wil bloeien?

Ik heb dit jarenlang gedacht:

 

“Als ik dit leven achter me laat, kom ik echt niet meer terug. Mij zien ze hier niet meer.”

 

De wereld voelde hard. Luid. Verwarrend.

Ik vond het leven moeilijk — vol strijd, onbegrip en rare systemen.

En hoewel ik sprak over bewustzijn, voelde ik diep vanbinnen vooral:

“Wat doe ik hier eigenlijk?”

 

Tot ik deze week iets voelde verschuiven.

Een inzicht dat zich aandiende zonder vooraankondiging,

maar dat ineens alles zachter maakte.

 

Het inzicht: bewustwording is natuurlijk

Ik besefte me:

bewuster worden is niet iets wat ik moet doen — het gebeurt gewoon.

Het is een natuurlijk proces. Zoals een bloem zich opent. Zoals adem stroomt.

En ineens zag ik het groter:

Misschien is ook reïncarnatie geen straf, geen cyclus van moeten,

maar een organisch gevolg van groeiend bewustzijn.

 

Bewustzijn wil ervaren. Wil verdiepen. Wil spelen, ontdekken, openen.

En dat doet het… keer op keer.

Niet omdat het niet goed genoeg is — maar omdat het steeds voller wil leven.

 

Alles verandert doordat bewustzijn groeit

Ieder mens heeft zijn eigen pad, zijn eigen tempo.

Maar als één bewustzijn zich opent,

beïnvloedt dat het collectieve veld.

 

Ik zag ineens:

  • Wat we normaal vinden, verandert
  • Wat we uitvinden, verandert
  • Hoe we samenleven, verandert

…omdat het bewustzijn van mensen verandert.

 

We zijn allemaal kleine vlammetjes,

en samen vormen we het vuur waarin de wereld telkens opnieuw wordt gesmeed.

 

En toen viel alles op z’n plek

Dat idee van “nooit meer terug willen komen”?

Dat was mijn ego.

Het deel dat nog in afscheiding dacht.

Dat het leven afwees.

Dat zichzelf als los zag van het geheel.

 

Maar bewustzijn?

Dat wéét dat het altijd verbonden is.

Dat elke ervaring onderdeel is van iets groters.

En dat groei geen straf is — maar een uitnodiging.

 

En ineens voelde het… lichter.

Alsof ik niet hoefde te vluchten.

Maar gewoon mocht zijn. Hier. Nu.

 


Alles wat je hierboven leest is mijn waarheid — voor nu.

Misschien herken je iets, misschien denk je: hmm, nee.

Helemaal goed. Blijf vooral voelen wat voor jóu klopt.

Jij bent je eigen beste wijsheidsbron.

 

Voel je herkenning?

Misschien is het fijn om dan af en toe een zachte herinnering in je inbox te ontvangen.

👉 Je kunt je hier inschrijven voor De Zachte Krant.

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.