Over de rust die verdacht voelt, maar misschien juist een teken van gezondheid.
Vanmorgen zat ik aan mijn keukentafel met een kop thee en een to-do-lijst waar je u tegen zegt. Maar in plaats van stress of onrust voelde ik… rust. Geen paniek, geen haast, geen “kom op, schouders eronder”.
Gewoon kalmte.
En eerlijk? Mijn eerste gedachte was:
“Oh jee. Zou ik weer burn-out zijn zonder dat ik het doorheb?”
Want blijkbaar is het verdacht geworden om je écht rustig te voelen.
Alsof we collectief hebben afgesproken dat innerlijke onrust een teken is dat je betrokken bent bij het leven. Dat je pas meetelt als je druk bent, vol gedachten zit of ergens heftig in meevoelt.
Maar wat als het anders is?
Wat als ik niet afgestompt ben, maar juist… vrij?
De afgelopen dagen voel ik me als een boom.
Een boom waar de wind doorheen raast, mensen, verhalen, emoties, maar die zelf gewoon blijft staan. Stevig. Niet onbewogen, maar ook niet meegesleurd.
Ik voel vrede.
Ik voel rust.
Ik voel wél, maar zonder de drang om er iets mee te doen.
En dat is misschien wel het echte verschil.
De bevrijding zit niet in het uitschakelen van gevoel.
De bevrijding zit in het mogen laten zijn, precies zoals het is.
Met alles wat er gebeurt.
Met alles wat je voelt.
Zonder dat je iets hoeft op te lossen of veranderen.
Misschien is dit wel het echte werk.
Misschien is dit… gezond.
Alles wat je hierboven leest is mijn waarheid — voor nu.
Misschien herken je iets, misschien denk je: hmm, nee.
Helemaal goed. Blijf vooral voelen wat voor jóu klopt.
Jij bent je eigen beste wijsheidsbron.
Wil je elke week een zachte overpeinzing in je inbox?
Schrijf je in voor De Zachte Krant van Morgen een nieuwsbrief zonder haast, vol kleine lichtjes.
Reactie plaatsen
Reacties