Over hoe de woorden in je hoofd bepalen hoeveel iets weegt.
Soms is het niet wat ik moet doen, maar hoe ik erover denk dat het zwaar maakt.
Een blog schrijven.
Een productfoto maken.
Een kaartje ontwerpen.
Op zichzelf helemaal niet zo’n opgave.
Maar zodra het stemmetje in mijn hoofd zich ermee bemoeit, verandert alles.
Dan zegt het dingen als:
“Je moet nu echt even doorpakken.”
“Je hebt deze week al te weinig gedaan.”
“Als je nu niet schrijft, komt er vrijdag niks online.”
“En als je niks deelt, vergeet iedereen je weer.”
“Kom op. Niet zeuren. Hup.”
En ineens voelt die kleine taak als een enorme last.
Niet omdat het lastig is.
Maar omdat het moet.
Nu.
Van dat stemmetje.
De woorden maken het zwaar
Dat stemmetje praat in bevelen.
In haast.
In dreiging.
Het zegt nooit:
“Zin om even iets te maken?”
Of:
“Je mag vandaag schrijven als je daar behoefte aan hebt.”
Nee.
Het kent alleen maar moeten.
En het is die toon die alles verzwaart.
Zelfs iets wat ik graag doe, wordt dan opeens een verplichting.
Een test.
Een bewijs.
Moet maakt moe
Ik ben gaan merken: het zit niet in de taak.
Het zit in de taal.
Als ik tegen mezelf zeg:
“Ik moet nog een blog schrijven.”
Voelt het alsof ik al drie kilo extra til.
Maar als ik zeg:
“Ik wil een blog schrijven.”
Dan voel ik ruimte. Keuze. Vrijheid.
En vaak komt het dan ook gewoon vanzelf.
Dat klinkt misschien te simpel.
Maar probeer het maar eens.
Verander je innerlijke script.
Vervang moeten door willen.
Of mogen.
Of kiezen.
Je voelt het verschil meteen in je lijf.
Vandaag praat ik anders tegen mezelf
Dat stemmetje mag er nog steeds zijn.
Het zal vast nog weleens zuchten in de hoek.
Of me opjagen omdat ik ‘achterloop’.
Maar ik hoef er niet meer naar te luisteren.
Ik mag kiezen voor een andere toon.
Vandaag zeg ik:
“Ik heb zin om iets te maken.”
“Ik kies ervoor om iets kleins te doen.”
“Ik mag het ook gewoon leuk vinden.”
En ineens voelt het niet zwaar meer.
Maar als iets van mij.
Met lichtheid.
En lucht.
Alles wat je hierboven leest is mijn waarheid — voor nu. Misschien herken je iets, misschien denk je: hmm, nee. Helemaal goed. Blijf vooral voelen wat voor jóu klopt. Jij bent je eigen beste wijsheidsbron.
Reactie plaatsen
Reacties