Over opgelegde nuttigheid, stemmetjes in je hoofd en het mooiste cadeau dat je jezelf (en je kind) kunt geven
Maak jezelf nuttig
Mocht jij als kind lui zijn of je vervelen? Ik niet.
Mijn moeder had er een hekel aan.
Ik ben dan ook opgevoed met de opvatting: maak jezelf nuttig.
Er was immers altijd wel wat te doen.
En uitrusten?
Uitrusten mocht pas op het moment dat ik al mijn verplichtingen had gedaan.
Jarenlang heb ik mij hieraan gehouden.
Ik ging maar door, want aan die to-do lijst kwam geen einde.
Kon ik er één afstrepen, dan kwamen er twee nieuwe voor terug.
En als ik dan eindelijk even mocht rusten van mezelf — omdat ik echt heel veel had gedaan — kon ik er niet van genieten.
Want daar was weer dat stemmetje:
“Zit je nou echt niets te doen? Je tijd te verdoen? Je zou nog even dit of dat kunnen doen…”
De maatschappij helpt niet echt mee
Want dit stemmetje in mijn hoofd is niet alleen maar mijn moeder.
Het is ook de maatschappij.
Die leert ons dat je productief moet zijn.
Scoren. Geld verdienen. Een overvolle agenda hebben.
Pas dan hoor je erbij.
En heb je kinderen? Dan gaat het nog een stap verder.
Ook hún agenda moet vol:
Na school moeten ze naar sporten, zwemles, bijles, scouting of muziekles.
Allemaal goed voor hun ontwikkeling, toch?
Maar eigenlijk leren we onze kinderen hiermee precies wat ons zelf is geleerd:
nietsdoen is nutteloos.
Wat rust níet is
Rust is geen avond lang Netflixen met je telefoon in je hand.
Rust is niet gedachteloos scrollen of nog één aflevering aanklikken.
Dat is verdoving. Afleiding.
En ja, soms is dat ook even lekker. Maar het is geen echte rust.
Echte rust is simpel
Even bij jezelf zijn. Zonder afleiding.
Voelen hoe het écht met je gaat.
Staren uit het raam, in stilte je thee drinken, vijf minuten met je ogen dicht op de bank zitten.
Niets hoeven. Niets moeten. Alleen maar zijn.
En dat kan spannend zijn, zeker in het begin.
Want in rust hoor je jezelf weer.
Je echte zelf. Niet dat stemmetje dat zegt dat je door moet.
Maar die zachte fluistering daarachter, die je misschien al jaren overschreeuwt.
Geef jezelf (en je kind) dat cadeau
Gun jezelf die vijf minuten.
Om te zijn.
Om te zakken.
Om te leven.
En weet je?
Rust nemen is niet alleen een cadeau voor jezelf.
Het is ook een voorbeeld.
Als jouw kind jou ziet zitten – met een kop thee, zonder haast – leert het dat nietsdoen oké is.
Dat zijn net zo waardevol is als doen.
Dat er rust mag bestaan in een wereld die altijd maar raast.
Geef jezelf die rust. En je geeft het vanzelf door.
Reactie plaatsen
Reacties