en hoe je herkent dat het eigenlijk te veel is.
De overtuiging die erin sloop
We zijn ermee opgegroeid: het idee dat je hard moet werken om iets te bereiken. Dat niets vanzelf komt. En dat wie faalt, gewoon niet genoeg z’n best heeft gedaan.
Er werd ons geleerd dat presteren belangrijk is. Dat je carrière ertoe doet. Dat je ‘het’ kunt maken — als je maar genoeg doet.
En ergens onderweg werd stress een soort statussymbool.
Als je druk bent, doe je ertoe
We zeggen het met een halve glimlach: “Druk, druk, druk.”
Alsof dat betekent dat je goed bezig bent. Alsof een volle agenda, een overprikkeld brein en een lijf dat altijd ‘aan’ staat iets is om trots op te zijn.
En eerlijk is eerlijk: het is ook moeilijk om het níet te geloven. Want het zit overal.
We bewonderen mensen die alles lijken te kunnen. Die nooit klagen. Die altijd doorgaan.
Dus dat doen wij ook maar.
De stille gevolgen van een hoge lat
Het lastige is: veel mensen hebben niet eens meer door dat ze stress ervaren.
Ze noemen het “gewoon een beetje druk.”
Of zeggen: “Dat hoort erbij.”
Maar onder die woorden zit vaak iets anders:
– Een lijf dat nooit echt ontspant
– Een hoofd dat altijd in de toekomst zit
– Een hart dat fluistert: ik trek het eigenlijk niet meer
“Maar stress heb je toch ook nodig?”
Dat horen we vaak:
Zonder stress geen uitdaging.
Zonder stress geen groei.
Een beetje stress is gezond.
Maar wat als dat niet klopt?
Wat als we uitdaging verwarren met overprikkeling?
Wat als we denken dat we ‘bloeien onder druk’, terwijl we eigenlijk langzaam opbranden?
Wat als rust juist nodig is om helder te denken?
Om creatief te zijn.
Om verbinding te voelen.
Om jezelf niet kwijt te raken in het najagen van verwachtingen die je diep vanbinnen niet eens deelt?
Misschien mag het zachter
Misschien mag je vandaag even uitzoomen.
Niet om jezelf streng toe te spreken, maar juist om te herkennen wat je ooit hebt overgenomen.
Van je ouders.
Van school.
Van de wereld om je heen.
En dan mag je jezelf deze vragen stellen:
– Welke overtuigingen heb ik over stress en succes?
– Wanneer voel ik me waardevol?
– Wat zou er gebeuren als ik niet alles zou ‘moeten’?
Misschien… is dát het begin van echte rust.
Alles wat je hierboven leest is mijn waarheid — voor nu.
Misschien herken je iets, misschien denk je: hmm, nee. Helemaal goed.
Blijf vooral voelen wat voor jóu klopt. Jij bent je eigen beste wijsheidsbron.
En wil je jezelf vaker herinneren dat je niet altijd ‘druk’ hoeft te zijn?
Kijk eens bij mijn schopkaartjes of reflectiekaartjes.
Of schrijf je in voor De Zachte Krant — een zacht schopje in je mailbox.
Reactie plaatsen
Reacties