Hoe journallen je helpt om weer even bij jezelf te komen
Soms is je hoofd vol zonder dat je weet waarvan.
Soms voel je je gespannen, leeg of juist overprikkeld zonder duidelijke reden.
En soms… wil je gewoon even met rust gelaten worden.
Voor mij is schrijven dan een soort zachte resetknop.
Niet omdat ik het moet, niet omdat het in een ochtendroutine hoort,
maar gewoon omdat het helpt.
Het haalt de knopen uit mijn hoofd.
Het maakt ruimte, overzicht, rust.
Ik hoef er niet goed in te zijn.
Ik hoef het niet te delen.
Ik hoef niet eens zinnen te schrijven. Soms is een woord genoeg.
Een gevoel.
Een inzicht.
Een flard die blijft hangen.
En soms schrijf ik alleen een datum, en verder niets. Ook goed.
Voor mij is journallen niet: netjes bijhouden wat ik meemaak of elke dag reflecteren op m’n doelen.
Voor mij is journallen: thuiskomen bij mezelf.
Met pen en papier.
In mijn eigen ritme.
Zonder oordeel.
Schrijven, plakken, voelen
En eerlijk is eerlijk: ik journal niet altijd met woorden.
Soms voelt een sticker, een papiertje, een stukje washi tape net zo goed als een zin.
Dan kies ik kleuren, vormen, materialen en maak ik zonder plan iets dat klopt voor dat moment.
Alsof mijn gevoel via beeld praat in plaats van taal.
Ook dat is journallen.
Niet per se scrapbooken, niet perfect vormgegeven,
maar een creatieve manier van aanwezig zijn bij wat er is.
Rust voor het hoofd. Plek voor het hart.
En precies daarom maak ik schopkaartjes, reflectiekaartjes en werkboekjes.
Niet om perfect ingevuld te worden, maar om jou kleine zetjes te geven om stil te staan.
Zodat je woorden, beelden of gedachten de ruimte krijgen en jij weer thuiskomt bij jezelf.
Reactie plaatsen
Reacties