Over kleine gebaren die groots voelen
Het begon met een doosje tekenspullen
Soms komt het vanzelf. Dan doe je iets voor een ander, gewoon omdat het goed voelt. Niet omdat het moet. Niet omdat het iets oplevert. Maar omdat je het niet níet kunt doen.
Zoals gisteren.
Ik verkocht wat oude tekenspullen via Marktplaats aan een meisje van tien dat ervoor had gespaard. Ze deed een mooi bod. En ineens voelde ik het. Ik wilde haar verrassen.
Ik pakte het in als een cadeautje. Voegde wat extra’s toe. Een lief kaartje erbij. Niet groots, niet ingewikkeld. Maar wel met aandacht.
Een doosje liefde. Voor haar.
Maar eigenlijk gaf ik mezelf een cadeau
Wat ik pas echt bijzonder vond, was hoe het míj raakte.
Die voorpret.
Dat gevoel dat ik iets moois de wereld instuurde.
Dat warme ‘yes!’ in mijn buik.
En vanmorgen, bij het inpakken, voelde ik het weer.
Alsof ik mezelf óók een cadeau gaf.
Misschien is dit wel het geheim van geven
Misschien is dat wel het geheim.
Dat liefde niet opraakt als je het uitdeelt.
Dat geven soms nog rijker voelt dan ontvangen.
En dat iemand anders blij maken stiekem ook iets met jóu doet.
Zonder dat je iets terugvraagt, ontvang je tóch.
Een glimlach. Een tinteling. Een zachtheid.
Iets in jou dat oplicht.
Misschien is liefde strooien wel de meest egoïstische daad van allemaal.
Maar dan wel een hele mooie.
Ook liefde strooien?
Zin om ook wat liefde te strooien — voor een ander of voor jezelf?
Misschien vind je wel iets moois tussen de brievenbuscadeautjes.
Bekijk hier de brievenbuscadeautjes
Of schrijf je in voor De Zachte Krant van Morgen.
Een liefdevol duwtje in de rug, elke twee weken. Helemaal gratis.
Schrijf je hier in voor De Zachte Krant van Morgen
Reactie plaatsen
Reacties