Een afwijzing die persoonlijk voelde
Soms komt het in één zin.
Kort, zakelijk, vriendelijk bedoeld.
“We hebben gekozen voor een andere kandidaat.”
Maar deze keer kwam er nog iets achteraan.
Een zin die me raakte tot in mijn diepste kern:
“Wij zijn er niet van overtuigd dat jij kunt coachen.”
Het was geen twijfel over ervaring. Geen mismatch in vaardigheden.
Het ging over míj. Over wie ik ben, hoe ik mensen begeleid — zacht, open, intuïtief.
En dat werd afgewezen.
En heel even voelde ik het oude patroon opkomen.
Het stemmetje dat zei:
“Zie je wel. Je doet het niet goed. Je past niet.”
Maar deze keer niet
Vroeger had ik die zin geloofd.
Me teruggetrokken. Mijn vuurtje gedoofd.
Maar deze keer niet.
Dit keer laaide mijn vuurtje juist op.
Nu is het genoeg.
Als ik dan niet in het systeem pas, dan ga ik wel buiten het systeem om.
Ik wil me niet langer aanpassen.
Dit keer kies ik voor mijzelf.
Niet met grote gebaren.
Niet als held op een podium.
Maar stilletjes. In mijn eigen kamer. Op mijn eigen stoel.
En ik voelde het door mijn hele lijf:
Dit is het moment.
Ik ga het op mijn manier doen. Niet later. Nu.
De grootste overwinning
Ik weet niet waar dit pad naartoe leidt.
Of het makkelijk wordt. Of succesvol.
Maar ik weet wél dat ik mezelf hierin meeneem.
Dat ik trouw blijf aan wie ik ben, ook als dat niet past in het systeem.
Voor iedereen die zich weleens afgewezen voelt:
je hebt altijd een keuze.
Om jezelf kleiner te maken — of om dichterbij jezelf te komen.
En dat laatste is soms de grootste overwinning.
Wil je meer lezen over jezelf zijn?
Hier deel ik mijn eigen pad — zacht, eerlijk en een beetje eigen(wijs).
Elke zondag verschijnt weer een nieuwe editie van De Zachte Krant van Morgen.
Laat je e-mailadres hieronder achter als je hem ook wil ontvangen 💌
Reactie plaatsen
Reacties